پس از دوره اولیه استعمار اسپانیا در قاره آمریکا، این گیاه به اروپا آورده و بعد از آن به سایر مناطق گرمسیری، نیمه‌گرمسیری و معتدل برده شده است.

در دورانی که امپراتوری عثمانی تا شمال مجارستان گسترش یافته بود، این گیاه توسط ترک‌ها به اروپای مرکزی برده شد. به نظر می‌رسد که ترک‌ها اولین بار در سال ۱۵۱۳ در هرمز که مستعمره پرتغالی‌ها در خلیج فارس بود، با این گیاه روبه‌رو شده‌اند.

ساختار گیاه

فلفل دلمه‌ای بوته علفی کوچک، دارای شاخه، عمدتاً برافراشته، یک‌ساله یا چندساله با طول ۳۰ تا ۸۰ سانتی‌متر است. این گیاه برای رشد مناسب به محیط گرم نیاز دارد و خاک شنی با زهکشی مناسب را ترجیح می‌دهد.

 این گیاه نمی‌تواند مقدار زیاد نمک در خاک و سرما را تحمل کند. دارای ریشه‌ای عمیق است. برگ‌های آن تکی یا زوج، یکی در میان، با دم‌برگ ۴تا۷ سانتی‌متری، براق، پایه باریک و حاشیه موج‌دار است.

 گل‌های آن کوچک، سفید و آویزان هستند. کاسه گل ۲2 تا ۳ در۳ میلی‌متر ، موج‌دار و سبز است.

میوه فلفل دلمه‌ای

فلفل دلمه ای میوه گیاهی خاص از خانواده بادنجانیان است که معمولاً به اشکال مختلف گوشتی، آویز، توخالی  و دارای ابعادی تا ۱۵ سانتی‌متری دیده می‌شود. این فلفل‌ها در ابتدا سبزرنگ هستند و زمانی که برسند اغلب به رنگ‌های قرمز، نارنجی، زرد، سفید، قهوه‌ای یا بنفش درمی‌آیند.

 تغییر رنگ در بیشتر ارقام تجاری، سبز به قرمز، سبز به زرد یا سبز به نارنجی است. معمولاً میوه‌های فلفل دلمه‌ای بنفش و سفید در زمان رشد به این رنگ‌ها درمی‌آیند و هیچ‌گاه سبزرنگ نیستند.

 پوست فلفل دلمه‌ای معمولاً صاف است. طعم تلخ آن با رسیدن به طعم شیرین تبدیل می‌شود. دانه‌های آن گرد و به هم پیوسته، زرد کم‌رنگ، با عرض ۳تا۵ میلی‌متر است. فلفل دلمه‌ای ترکیبی عالی از طعم ملایم و بافت ترد است.

 نوع سبز و بنفش آن طعم کمی تلخ و نوع زرد، قرمز و نارنجی آن طعمی شیرین‌تر دارد. فلفل دلمه‌ای صرف‌نظر از اینکه چطور طبخ شود، کباب شود، تفت داده شود یا درون آن مثل دلمه پر شود، طعم خاصی دارد.